Τα υπέρ
1) Η επιβίωση: Ας ξεκινήσουμε με το προφανές. Χωρίς τον ύπνο, θα πεθάνουμε. Και δεν μιλάω για ξαφνικό θάνατο, εδώ μιλάμε για έναν σχετικά αργό και οδυνηρό θάνατο. Σκεφτείτε το και έτσι: Είστε από σερί, κάτι που οι περισσότεροι από εμάς βιώνουμε, κυρίως στα φοιτητικά μας χρόνια. Πως αισθάνεστε; Πτώμα. Ε, φανταστείτε να το κάνετε αυτό για μερικές μέρες ακόμα και θα είστε πραγματικά πτώμα...
2) Διαχείριση χρόνου: Συναντάται κυρίως στον στρατό. Όπως καλή ώρα εγώ, βρίσκεσαι σε ένα μέρος που δεν έχεις και πολλά να κάνεις και είσαι θεαματικά μακριά από την τελευταία ικμάδα πολιτισμού. Ο ύπνος βοηθάει τα μέγιστα για να περάσει αυτός ο χρόνος. Το ίδιο φυσικά ισχύει και όταν βρίσκεσαι μέσα στη μονάδα σου. Εκεί επιβάλλεται να εκμεταλλευθεί και η παραμικρή ευκαιρία για ύπνο. Άλλωστε δεν έχει βγεί τυχαία το απόφθεγμα πως "ο ύπνος μειώνει την θητεία"...
3) Τα όνειρα: Ο ύπνος είναι η μοναδική ευκαιρία να εξερευνήσουμε τον κόσμο που, υπό διαφορετικές συνθήκες θα έμενε πλήρως ανεξερεύνητος, αυτό του υποσυνείδητου. Και δεν νομίζω ότι μπορεί να αρνηθεί κανείς ότι δεν μας έχουν επηρεάσει ορισμένα όνειρα που κατά καιρούς έχουμε δει. Εγώ μπορώ να το επιβεβαιώσω από τη μεριά μου. Έχω δει πολλάκις όνειρα που ενίοτε με έχουν κάνει να προβληματιστώ και άλλοτε να εμπνέομαι. Και όντας άνθρωπος που δίνει αρκετή σημασία στα συναισθήματα που προκαλούν αυτά τα όνειρα, μοιραία τα δίνω πολλή αξία...
Τα κατά
1) Χάσιμο χρόνου: Μπορεί να αναφέρθηκε παραπάνω η χρησιμότητα του ύπνου σε ειδικές περιπτώσεις, όπως αυτής της θητείας στον στρατό, αλλά αυτές οι ειδικές καταστάσεις είναι βραχυπρόθεσμες, έχουν ημερομηνία λήξης. Όμως στο γενικότερο πλαίσιο μίας ζωής, ο μέσος άνθρωπος "ξοδεύει" γύρω στα είκοσι χρόνια κοιμώμενος. Φανταστείτε πόσο πιο παραγωγικοί θα ήμασταν, πόσες παραπάνω στιγμές θα ζούσαμε, πόσο πιο πλήρως θα αισθανόμασταν τη ζωή μας. Και νομίζω πως αυτό είναι και το μεγαλύτερο κρίμα του ύπνου. Γιατί πιστεύω πως αν είχαμε τη δυνατότητα να επιλέγαμε αν θα περνούσαμε είκοσι χρόνια από τη ζωή μας όντας ουσιαστικά αναίσθητοι, όλοι μας θα επιλέγαμε να μην το περνούσαμε αυτό...
2) Το ξύπνημα: Το έχουμε δει σε ένα κάρο ταινίες, σειρές και (κυρίως) διαφημιστικά. Όλοι ξυπνάνε υπέροχα, με το χαμόγελο στα χείλη όντας έτοιμοι να απολαύσουν την επερχόμενη ημέρα. Και φυσικά, όλοι μας γνωρίζουμε πως η πραγματικότητα είναι πλήρως διαφορετική. Μόνο και μόνο στα χρόνια του σχολείου έχουμε μία πληρέστατη συλλογή απαίσιων ξυπνημάτων. Μόνο και μόνο για το άγχος που απλόχερα μας κερνούσαν από το χάραμα οι γονείς μας, με το κλασσικό ψέμα ότι δήθεν ξυπνούσαμε αργά, μπορεί να μας κάνει να μισήσουμε το ξύπνημα. Και όχι, δεν θα αναφέρω καν το ξύπνημα στον στρατό... Εν ολίγοις, αν δεν υποχρεούμασταν να κοιμόμασταν, δεν θα ξυπνούσαμε κιόλας. Και το ξύπνημα είναι για τον (μπίιιιμπ)...
3) Οι εφιάλτες: Η αντίθετη όψη του νομίσματος των ονείρων. Όσο ωραία αισθάνομαι βλέποντας κάποια όνειρα, άλλο τόσο σιχαίνομαι όταν βλέπω εφιάλτες. Δεν είναι καθόλου όμορφο θέαμα να βλέπεις τον εαυτό σου ή/και τους δικούς σου να σκοτώνονται πχ. Και εξίσου άσχημο με τους εφιάλτες αυτούς καθ' αυτούς, είναι και το επακόλουθο απότομο ξύπνημα, που είναι χάλια για τους λόγους που πρό ολίγου αναφέρθηκαν. Και σε πολλές περιπτώσεις δεν μπορείς να ξανακοιμηθείς, γεγονός που είναι εξαιρετικά άβολο, δεδομένου ότι ο ύπνος είναι απαραίτητος. Θα ήταν πολύ πιο ευχάριστο να μην είχαμε όλη αυτή την ταλαιπωρία...
Εν κατακλείδι
Είναι μια εξαιρετικά θεωρητική συζήτηση για το αν ο ύπνος είναι καλός ή όχι, ειδικά από τη στιγμή που στη ζωή μας είναι απαραίτητος και μη παρακάμψιμος. Δεν έχουμε, και δεν πρόκειται να έχουμε την παραμικρή ιδέα για το αν η ζωή μας χωρίς τον ύπνο θα ήταν καλύτερη ή χειρότερη. Προσωπική μου άποψη είναι ότι θα ήταν καλύτερη από την άποψη πως θα ζούσαμε περισσότερα πράγματα και στιγμές, και στο τέλος της ημέρας η ζωή μας είναι μια συλλογή από στιγμές. Όμως, δεν μπορούμε να κάνουμε και κάτι διαφορετικό, είναι η αναπόφευκτη μαλακία...
