Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2016

(Μπιπ) τον Άγιο μου Βαλεντίνο (μπιπ)...

Μόνο αν δείτε το πότε έγραψα το τελευταίο κείμενό μου σε αυτόν εδώ τον χώρο, θα καταλάβετε ότι κάτι πολύ σοβαρό συνέβη για να "αναστήσω" τούτο δω το blog. Και όπως γίνεται κατανοητό από τον τίτλο, ο λόγος είναι η σημερινή "γιορτή", αυτή του Αγίου Βαλεντίνου. Ενδεχομένως η πιο σάπια ημέρα ολόκληρου του χρόνου. Και επειδή δεν είναι από τις γιορτές που σου δίνεται η δυνατότητα να μην ασχοληθείς, αποφάσισα να βάλω τις σκέψεις μου σε μια σειρά και να εκφράσω τα συναισθήματά μου για την σημερινή ημέρα.


Έχοντας περάσει αυτή την ημέρα και εκτός σχέσης, αλλά και εντός (truth be told, κυρίως εκτός), διαπιστώνω αρκετά προβλήματα με τον συμβολισμό αυτής της ημέρας και στις δυο περιπτώσεις. Ας ξεκινήσουμε όμως με το να βρίσκεσαι εκτός σχέσης. Συζήτησα με πολλά άτομα σήμερα που βρίσκονται στο εξωτερικό, όπως στη Βρετανία, την Πορτογαλία και την Κροατία. Σε καμία από αυτές τις χώρες δεν υπάρχει τόσο μεγάλο ενδιαφέρον όσο υπάρχει εδώ. Και μάλλον αυτό ισχύει, καθώς αν βγείτε έξω, δεν υπάρχει περίπτωση να μην γυρίσετε κάπου το κεφάλι σας και να μην δείτε κάτι που έχει σχέση με τον Άγιο Βαλεντίνο. Και δεν μιλάω για καταστήματα, όπου εκεί το περιμένεις, λόγω του καταναλωτικού χαρακτήρα της ημέρας, μιλάω για μέρη όπως ταβέρνες και γυράδικα. Πείτε μου, θεωρείτε νορμάλ το γεγονός να βλέπετε ένα γυράδικο τίγκα στις καρδούλες και στις κόκκινες κορδέλες; Όλη αυτή η εμμονή λοιπόν με τον συμβολισμό της ημέρας σε επηρεάζει, ακόμα και αν δεν σε απασχολεί το γεγονός ότι είσαι single. Και άντε, εμένα με ενοχλεί αυτό, αλλά όχι τόσο. Υπάρχουν και συνάνθρωποι μας που είναι εντελώς μόνοι τους, και πιστέψτε με, δεν θέλεις να σου υπενθυμίζουν διαρκώς ότι είσαι μόνος σου, ειδικά δε, όταν έχεις αισθήματα για κάποιον και δεν υπάρχει ανταπόκριση.

Από την άλλη πλευρά, ακόμα και όταν βρίσκεσαι σε σχέση την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, τα πράγματα δεν είναι καλύτερα. Πρώτον, από οικονομικής άποψης. Φυσικά δεν αναφέρομαι στα ζευγάρια που μοιράζονται τα πάντα, ακόμα και τα δώρα, αλλά για τα ζευγάρια στα οποία δημιουργείται η υποχρέωση των κινήσεων. Δηλαδή, δημιουργείται η υποχρέωση, κυρίως στους άντρες να αναλάβουν εκείνη την πρωτοβουλία γι' αυτό που λένε οι Αγγλοσάξονες grand gesture. Και με αυτό το grand gesture, θα δείξεις στο έτερό σου ήμισυ ότι το σκέφτεσαι. Σε δεύτερη ανάγνωση όμως, το μήνυμα που προβάλλεται είναι το εξής. Μπορείς να κάνεις ότι θέλεις τον υπόλοιπο χρόνο, αλλά γι' αυτή την ημέρα, αν δεν μου δείξεις με κάποιον τρόπο ότι με αγαπάς, δεν είμαστε εντάξει. Και για να είμαι ειλικρινής, δεν νομίζω ότι έτσι λειτουργούν οι ώριμες σχέσεις, δεν πρέπει να κάνεις πράγματα μια ημέρα σε όλον τον χρόνο, αλλά όλον τον χρόνο.

Προσοχή εδώ, όταν λέω "να κάνεις πράγματα", δεν εννοώ να αγοράζεις ακριβά και αχρείαστα αντικείμενα, τουναντίον. Οι ώριμες σχέσεις εξελίσσονται σε βάθος χρόνου, και πρέπει να παλέψεις γι' αυτές. Η αγάπη δεν είναι μόνο ούτε δώρα, ούτε καρδούλες, ούτε σοκολατάκια. Αγάπη είναι αυτά που κάνεις every single God-damned day...Και γι' αυτό δεν πρέπει να θεωρήσεις τον/την σύντροφό σου δεδομένο/η ποτέ, γιατί όταν τον χάσεις, θα καταλάβεις την αξία και το πόσο σημαντικό ήταν αυτό το άτομο για σένα. Αυτό συμβαίνει και όταν είσαι ερωτευμένος με κάποιον, ακόμα και αν δεν έχετε ζήσει πράγματα μαζί, σου λείπει. Το ξέρω από πρώτο χέρι αυτό και το λέω. Και επειδή περνάω και από αυτό το στάδιο αυτό το χρονικό διάστημα, ομολογώ πως εκνευρίζομαι άγρια με τον συμβολισμό της σημερινής ημέρας, γιατί ουσιαστικά σου δίνει εμμέσως το δικαίωμα να μην φέρεσαι όσο καλά πρέπει στο άτομό σου...

Τουλάχιστον, ελπίζω όσοι λίγοι διαβάσετε αυτό το κείμενο και είστε με κάποιον, να προβληματιστείτε. Να καταλάβετε ότι έχει πιο πολύ αξία το να κρατάτε το χέρι του/της συντρόφου σας, παρά να του/της αγοράζετε μια κολώνια πχ.

Τελικά, ξεκίνησα για να κράξω τον Άγιο Βαλεντίνο, και στο τέλος κατέληξα να δίνω συμβουλές για το πως θα πρέπει να εξελίσσονται οι σχέσεις. Μάλλον ενδόμυχα να συμβούλεψα και τον εαυτό μου, αλλά αυτό είναι το De Profundis. Εδώ μέσα, γράφονταν πράγματα εκ βαθέων, και μετά από 3 χρόνια αποχής, συνειδητοποιώ ότι μου έλειψε...

Πάνος












ΥΓ: Τελικά, μόνο ο κύριος στα δεξιά μπορεί να γιορτάζει, γιατί στο τέλος της ημέρας, μόνο αυτός είναι ο πραγματικός Άγιος Βαλεντίνος... ;)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου